Editorial No. 4

 

EDITORIAL No 4 (13/06/2003)
--------------------------------------------

Μερικές φορές μας είναι δύσκολο να δεχτούμε το τέλος.

Η ανθρώπινη φύση βλέπετε... Πώς να αφήσεις κάτι που τόσο αγαπάς να τελειώσει;
Είτε πρόκειται για φιλία, είτε για αγάπη, είτε για συγκρότημα.

Οι άνθρωποι δύσκολα αποδέχονται ότι κάτι καλό πάντα τελειώνει.

Νωρίς ή αργά, πάντα (δυστυχώς ή ευτυχώς) κάποτε έρχεται το τέλος...

Αυτό που πρέπει να καταλάβουμε όμως είναι ότι με το τέλος κάποιας σχέσης, φιλίας ή συνεργασίας
δεν έρχεται και το τέλος της ζωής μας. Σαφώς και είναι κάτι που δεν ξεπερνιέται
εύκολα (ίσως και ποτέ), αλλά αυτή η αλλαγή ίσως να είναι καλύτερη για αυτούς που το διαλύουν.

Δεν είναι σωστό να κατηγορούν ο ένας τον άλλον για το ποιός φταίει ή για το ποιός
"ήταν πιο πολύ μέσα σ' αυτήν την σχέση"...

Όταν αυτό το δέσιμο είναι τόσο δυνατό, δεν τελειώνει ποτέ. Απλά κλείνει έναν κύκλο.

Αν πάλι αποδειχτεί ότι ξεπεράστηκε πολύ γρήγορα, τότε μάλλον καλύτερα που διαλύθηκε...

Θα ταίριαζαν πολλά τραγούδια γι'αυτό που γράφω τώρα αλλά θα προτιμήσω κάτι κλασσικό...

So nobody ever told us baby
How it was gonna be
So what'll happen to us baby
Guess we'll have to wait and see...

(Estranged - Use Your Illusion 2)


Το μέλλον θα δείξει λοιπόν αν άξιζε να διαλυθεί αυτό που τόσο αγάπησαν κάποιοι ή όχι ...

Χρήστος Στυπαγγίδης
[email protected]

 

Επιστροφή στα Editorials

Επιστροφή στην αρχική σελίδα